Στο μεταπολεμικό τοπίο της νεοελληνικής κοινωνίας, η Δόμνα Σαμίου εγγράφεται ως κάτι περισσότερο από απλή ερμηνεύτρια του δημοτικού τραγουδιού ή ερευνήτρια και συλλογέας μουσικολαογραφικού υλικού ή παραγωγός δισκογραφικών εκδόσεων και ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών ή δασκάλα δημοτικού τραγουδιού.
Εκπροσωπεί, μάλιστα, κάτι περισσότερο κι από το άθροισμα αυτών των επιμέρους δραστηριοτήτων, που καθεμιά τους κατέληξε στην κατάθεση έργου αξιόλογου - με αντικειμενικά (αν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθεί ο όρος) κριτήρια. Και το λέω αυτό γιατί, αν η Δόμνα Σαμίου κριθεί αποσπασματικά, ενδεχομένως να βρεθούν, για κάθε μια χωριστή δραστηριότητά της, και άλλοι καλλιτέχνες ή ερευνητές (πράγματι υπάρχουν), οι οποίοι είναι εξίσου αξιόλογοι, μπορεί μάλιστα, κατά περίπτωση και κατά τομέα, να υπερέχουν (π.χ. να διαθέτουν μεγαλύτερο ερμηνευτικό ή ερευνητικό έργο).
Όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα κράμα μοναδικό, καθώς όλες αυτές οι δραστηριότητες εντάσσονται αβίαστα στο πλαίσιο του τρόπου και της στάσης μιας ολόκληρης ζωής.
Απόσπασμα από το άρθρο με τίτλο «Η Δόμνα Σαμίου στο Μέγαρο Μουσικής».
