Αν ρωτούσε κάποιος ξένος ποιες είναι οι καλύτερες εκπομπές της δικής μας TV, ασφαλώς ανάμεσα στις λίγες που θα έπρεπε να υποδειχθούν είναι «Το Μουσικό Οδοιπορικό» της Δόμνας Σαμίου. Η Δόμνα Σαμίου έχει την χάρη και την ικανότητα να παρουσιάζει μια αυθεντική λαογραφική εκπομπή ξέρει το υλικό της και την Ελλάδα «από μέσα», ξέρει ακόμη και την ΕΡΤ «από μέσα» γιατί χρημάτισε για πολλά χρόνια υπάλληλος της Ε.Ρ Τ και τώρα έχει πάρει σύνταξη.
Αυτές τις δυο εμπειρίες της τις συνταίριασε με εξυπνάδα και επέτυχε να παρουσιάσει στη μικρή οθόνη ένα μικρό άθλο.
Το «Μουσικό της Οδοιπορικό» είναι η ανακάλυψη της Ελλάδας χωριό με χωριό, τραγούδι με τραγούδι, χορό με χορό μέσα στο φυσικό περιβάλλον. Με αποτέλεσμα όλος αυτός ο λαογραφικός πλούτος να αναπνέει και να εκδηλώνεται αυθόρμητα.
Με μια σπάνια αμεσότητα έρχεται σε επαφή με το λαό της υπαίθρου και συγχρόνως μπορεί να ξεχωρίζει το γνήσιο από το επίκτητο.
Στην τελευταία της εκπομπή για τους Καππαδόκες, πρόσφυγες της Μ. Ασίας, που ειδικότερα από τα Φάρασα της Καππαδοκίας έχουν καταφύγει, μετά την Μικρασιατική καταστροφή, στο χωριό Πλατύ της Ημαθίας, μας έδωσε ένα θαυμάσιο άγνωστο και πλούσιο υλικό.
Στο σεληνιακό τοπίο της σημερινής Καππαδοκίας, έχουν παραμείνει οι εκκλησίες από τον 9ον αιώνα μέσα στους λαξευτούς βράχους, αδιάψευστες μαρτυρίες της ακμής του ελληνισμού – και λίγοι είναι οι γνώστες και μύστες της ομορφιάς τους.
Όμως οι άνθρωποι που με την ανταλλαγή των πληθυσμών, ήρθαν το 1922, έφεραν μαζί τους, το ιδιότυπο πνεύμα του πολιτισμού αυτού στη γλώσσα, στα τραγούδια, στα όργανα, στο χορό. Όλα αυτά τα είδαμε παρουσιασμένα ζωντανά και με νοσταλγία, πως το νοιώθουν οι ίδιοι εκείνοι απόγονοι του πολιτισμού της Καππαδοκίας.
Η προσφορά αυτή της Σαμίου, που δεν είναι απλώς λαογραφική αλλά βαθύτερα πολιτιστική, είναι σίγουρα πολύ πιο χρήσιμη από οποιαδήποτε κοινωνιολογική ανάλυση ή καλλιτεχνική εμφάνιση γιατί είναι μια γνήσια φωνή που μιλάει αδιάψευστα για τις καταβολές του λαού μας. (Κάτι που ενδιαφέρει και τους μορφωμένους και τους αμόρφωτους.)
