(Απόσπασμα από τη στήλη «Αυτόν το μήνα συζητούν» του περιοδικού «Δίφωνο». Οι συνομιλητές είναι: ο Γιωργος Ανδρέου -συνθέτης, μουσικός, ηχολήπτης-, ο Νίκος Διονυσόπουλος -μουσικολόγος- και ο Γιώργος Κοντογιάννης -δημοσιογράφος-)
Γ. Τσάμπρας: Υπάρχει ένα μεράκι και στο τραγούδισμα και στο παίξιμο αυτού του δίσκου. Αυτό που διαπιστώνω από τον έναν δίσκο της Δόμνας Σαμίου στον άλλον τα τελευταία χρόνια είναι πόσο έχει αλλάξει και ο δικός της «ήχος» σε σχέση με τους παλιότερους δίσκους της. Άλλοι μουσικοί, άλλα όργανα...
Ν. Διονυσόπουλος: Χωρίς να ξέρω τα παρασκήνια της υπόθεσης, διακρίνω πολύ έντονη την παρουσία του Σωκράτη Σινόπουλου. Η Σαμίου έχει σαφώς μια αισθητική, μια λεπτότητα, μια ευαισθησία και ξέρει να διαβλέπει, αλλά παίζει ρόλο και με ποιους μουσικούς συνεργάζεται.
Γ. Ανδρέου: Πραγματικά έχει ενδιαφέρον πώς ένα όργανο, όπως η πολιτική λύρα, αστικό όργανο της Πόλης που είχε εξαφανιστεί χρόνια και χρόνια από το προσκήνιο, επανεμφανίστηκε ξαφνικά και νομιμοποιήθηκε εκ νέου μέσα από το παίξιμο αυτού του παιδιού. Έχει όμως ένα ειδικό κίνητρο αυτός ο δίσκος το οποίο ως μουσικός οφείλω να τονίσω. Είναι μια επιλογή μιας πολύ ενδιαφέρουσας αντίληψης για τη ρυθμολογία. Οι ρυθμοί που είναι σε εφτά ή σε εννιά είναι τέτοιοι που είναι αδύνατον να τους καταλάβουν ξένοι μουσικοί.
Ν. Διονυσόπουλος: Από αυτή την άποψη η κατάθεση της Σαμίου είναι πολύ σπουδαία. Πολύ καλή ιδέα. Επιπλέον είναι καλοερμηνευμένα τα κομμάτια... Κατά την άποψη μου είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους που έχει κάνει.
Γ. Κοντογιάννης: Η Σαμίου καταγράφει το παλιό υλικό και το μελετά με τον τρόπο της. Με πολύ μεράκι. Και το πετυχαίνει μέσα από τους δίσκους που κάνει. Προσωπικά νομίζω ότι πρέπει να της οφείλουμε σεβασμό και ευγνωμοσύνη... Έχει τρομερό πείσμα και έχει αναλώσει όλη της τη ζωή στο να κάνει αυτό που κάνει παρά τα χιλιάδες εμπόδια. Και το κίνητρο της δεν είναι καθόλου εμπορικό, ούτε καν προσωπικό. Δεν ξεκινάει όπως ξεκινάει η όποια Κονιτοπούλου ή και ο Γράψας ακόμη. Της έχω πολύ μεγάλο θαυμασμό.
Ν. Διονυσόπουλος: Μόνο μια παρατήρηση θέλω να κάνω και αυτή αφορά το φυλλάδιο που συνοδεύει τον δίσκο. Δεν είναι κακό αλλά νομίζω ότι θα 'πρεπε να το έχει επιμεληθεί και ένας άνθρωπος που ξέρει δυο τρία πράγματα παραπάνω θεωρητικά. Να 'ναι τα τραγούδια περισσότερο σχολιασμένα ως προς τη ρυθμική τους ή και ως προς την ιστορία τους.
