Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου

Μια κόρη Τρικεριώτισσα, μια Τρικεριωτοπούλα
έχει ασημένιον αργαλειό και φιλντισένιο χτένι.
Μασούριζε, καλάμιζε και λιανοτραγουδούσε
κι ο άντρας της ερχότανε σε μαύρο, καβαλάρης.
- Ώρα καλή σου λυγερή, - Καλώς το παλικάρι.
- Κόρη μ’ αν είσ’ ανύπαντρη, γυναίκα να σε πάρω.
- Εγώ ’χω άντρα στην ξενιτιά τώρα δώδεκα χρόνια
ακόμα δυο τον καρτιρώ, τρία τον περιμένω
κι από τα τρία κι ύστερα καλόγρια θα πα ν’ γίνω,
καλόγρια στην ερημιά ν’ αγιάσω την ψυχή μου.
- Κυρά μ’ ο άντρας σ’ πέθανε και είναι πεθαμένος
και τον εδάνεισα κερί κι ήρθα να μου το δώσεις.
- Σαν τον εδάνεισες κερί, διπλό να σου το δώσω.
- Εγώ τον δάνεισα φιλί κι ήρθα να μου το δώσεις.
- Σαν τον εδάνεισες φιλί, σύρε να σου το δώσει!
- Κόρη μ’ εγώ είμ’ ο άντρας σου, εγώ ’μαι κι ο καλός σου.
- Κι αν είσ’ εσύ ο άντρας μου και πώς να σε πιστέψω;
πες μου σημάδια της αυλής μήπως και σε πιστέψω.
- Μηλιά ν-έχεις στην πόρτα σου και κλήμα στην αυλή σου,
κάνει σταφύλι ραζακί και το κρασί μοσχάτο.
- Αυτά σημάδια της αυλής, τα ξέρει ο κόσμος όλος,
πες μου σημάδια του σπιτιού μήπως και σε πιστέψω.
- Χρυσή καντήλα κρέμεται στην κλίνη που κοιμάσαι
να φέγγει να ξεντένεσαι και να γλυκοκοιμάσαι.
- Αυτά σημάδια του σπιτιού, τα ξέρουν οι γειτόνοι,
πες μου σημάδια του κορμιού μήπως και σε πιστέψω.
- Ελιά ν-έχεις στο μάγουλο, ελιά στην αμασχάλη
κι ανάμεσα στο στήθος σου ήλιος με το φεγγάρι.
- Τότες ο άντρας μου είσ’ εσύ, εσύ ’σαι κι ο καλός μου!