Ακούστε
Γιώργη, μωρέ Γιώργη, Γιώργη βαράν τα σήμαντρα,
Γιώργη βαράν τα σήμαντρα, σημαίνουν οι καμπάνες.
Να πα- μωρέ, να πα- να πας Γιώργη μ’ στην εκκλησιά,
να πας Γιώργη μ’ στην εκκλησιά, να πα να μεταλάβεις.
– Εγώ μανούλα αμάρτησα στρατιώτης όταν πήγα.
Όλοι τα δέναν τ’ άλογα σε πράσινο λιβάδι,
μα εγώ πήγα και το ’δεσα σε μαυρομάτας μνήμα,
να σκάβει με τα πέταλα, να σκάβει με τα νύχια
για να ξυπνήσ’ η κοπελιά και νά ’ρθει όπως πρώτα.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα «λογοκρισίας» τραγουδιού. Συμβαίνει πολλές φορές, όταν το περιεχόμενο ενός τραγουδιού δεν είναι ηθικά αποδεκτό ή δεν είναι κατανοητό γιατί οι συνθήκες τις οποίες περιγράφει έχουν αλλάξει, οι τραγουδιστές να επεμβαίνουν και να το διορθώνουν σύμφωνα με τη δική τους αντίληψη. Το καινούργιο τραγούδι παίρνει το δρόμο του και με συνεχείς επαναλήψεις ξεκινάει τη δική του, παράλληλη με το παλιότερο, πορεία. Στην παρούσα περίπτωση, το γνωστό ως τραγούδι του Κριματισμένου εξωραΐστηκε και το κρίμα έχει απαλυνθεί. Συνήθως ο ήρωας του τραγουδιού μετά από τη θεοσημία που προκαλεί αναστάτωση στην εκκλησία (βλ. και το τραγούδι Μια Πασχαλιά, μια Κυριακή) ομολογεί πως έχει υποπέσει στο βαρύ, αμάρτημα της βεβήλωσης νεκρού. Όταν το άλογό του αποκαλύπτει τον τάφο της φρεσκοθαμμένης κοπέλας, αυτός θαμπώνεται απ’ την ομορφιά της και την πλησιάζει ερωτικά:
«Βγάζει μια κόρη ρόδινη, βγάζει μια κόρη ξάσπρη,
πήγα κι εγώ τη φίλησα στα μάτια και στα φρύδια».
Το «φιλί στα μάτια» των τραγουδιών είναι η συνήθης αλληγορία για το ερωτικό σμίξιμο. Σε ορισμένες παραλλαγές οι τραγουδιστές επινοούν το επιπλέον εύρημα ότι η κοπέλα είναι παπαδοπούλα ή και αδελφή του νέου, επιτείνοντας έτσι το κρίμα και με το αμάρτημα της ιεροσυλίας ή της αιμομιξίας. Μιράντα Τερζοπούλου (2008)
Το τραγούδι κατέγραψε η Δόμνα Σαμίου στα Πέρα Μέλανα Κυνουρίας Αρκαδίας, το 1996.
