Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου

Κάτω σην Άσπρην Θάλασσαν,¹ καρδιά μου, καρδιά μου
πέρα σην περατίαν,² έχω καρδιάν καμμένην.

Καράβιν χιλιαρμάτωτον, εχπάστεν σην Φραγκίαν.³
Είχεν απές αθ’ Έλλενους, ρωμέικα παλικάρια,
λυγίσκουνταν, συγκλίσκουνταν και σύρνε τα κωπία.
Σείτε εσύρναν το κωπίν καμάρα φανερώθεν,
και σην καμάραν κι άλλ’ απάν’ χρυσή κόρη εκείτον.
Έσειξεν το μαντήλιν ατ’ς κι εστάθεν το καράβιν.
Καραβοκύρ’ νε μάτια μου, καραβοκύρ’ νε φως μου
έπαρ’ κι εμέν’ σην τέντα σου, έπαρ’ με σο καράβι σ’.
Αδά κόρη κι γίνεσαι, αδά εσύ κι πρέπεις,
έχω απές τους Έλλενους, ρωμέικα παλικάρια,
κομπών’νε και φιλιούνε σε, κουπίζ’νε το καράβι μ’.⁴

¹Άσπρην Θάλασσαν: Αιγαίο πέλαγος
²πέρα σην περατίαν: οι λέξεις δεν σημαίνουν τίποτε παρά μόνον ίσως «πέρα μακριά», αλλά ο ποιητής κάνει και ένα λεκτικό, ηχητικό παιχνίδι με το «πέρα»
³εχπάστεν σην Φραγκίαν: ξεκίνησε να πάει στη Φραγκιά (όπου Φραγκιά είναι γενικώς η Δύση ή ακόμα και οι Φραγκοκρατούμενες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου)
⁴κομπών’νε και φιλιούνε σε, κουπίζ'νε το καράβι μ’: θα σε γελάσουν και θα σε φιλήσουν και θα φουντάρουν, θα μπατάρουν το καράβι μου