ΤΟ ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ (χύμα)
Ήχος δ'. Ο υψωθείς.
Υπέρ την Πόρνην αγαθέ ανομήσας, δακρύων όμβρους ουδαμώς σοι προσήξα· αλλά σιγή δεόμενος προσπίπτω σοι, πόθω ασπαζόμενος, τους αχράντους σου πόδας, όπως μοι την άφεσιν, ως Δεσπότης παράσχης, των οφλημάτων κράζοντι Σωτήρ. Εκ του βορβόρου των έργων μου ρύσαί με.
Ο ΟΙΚΟΣ (χύμα)
Η πρώην άσωτος Γυνή, εξαίφνης σώφρων ώφθη, μισήσασα τα έργα, τής αισχράς αμαρτίας, και ηδονάς του σώματος, διενθυμουμένη την αισχύνην την πολλήν, και κρίσιν της κολάσεως, ην υποστώσι πόρνοι και άσωτοι· ων περ πρώτος πέλω, και πτοούμαι, αλλ' εμμένω τη φαύλη συνηθεία ο άφρων· η Πόρνη δε γυνή, και πτοηθείσα, και σπουδάσασα ταχύ, ήλθε βοώσα προς τον Λυτρωτήν· Φιλάνθρωπε και οικτίρμον, εκ του βορβόρου των έργων μου ρύσαί με.
ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ
(Από τό Τριώδιον)
Τη αγία και μεγάλη Τετάρτη, της αλειψάσης τον Κύριον μύρω Πόρνης γυναικός, μνείαν ποιείσθαι οι θεότατοι Πατέρες εθέσπισαν, ότι προ του σωτηρίου Πάθους μικρόν τούτο γέγονε.
Στίχοι.
Γυνή, βαλούσα σώματι Χριστού μύρον,
την Νικοδήμου προύλαβε σμυρναλόην.
Αλλ’ ο τω νοητώ μύρω χρισθείς, Χριστέ ο Θεός, των επιρρύτων παθών ελευθέρωσον, και ελέησον ημάς, ως μόνος άγιος, και φιλάνθρωπος. Αμήν.
