Οι Αίνοι. Ήχος α'.
Πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον. Αινείτε τον Κύριον εκ των Ουρανών· αινείτε αυτόν εν τοις υψίστοις· σοι πρέπει ύμνος τω Θεώ.
Αινείτε αυτόν πάντες οι άγγελοι αυτού· αινείτε αυτόν πάσαι αι δυνάμεις αυτού· σοι πρέπει ύμνος τω Θεώ.
Τα Στιχηρά Ιδιόμελα των Αίνων. Ήχος α'.
Στίχ. Αινείτε αυτόν επί ταις δυναστείαις αυτού· αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος της μεγαλωσύνης αυτού.
Σε τον της Παρθένου Υιόν, Πόρνη επιγνούσα Θεόν έλεγεν, εν κλαυθμώ δυσωπούσα, ως δακρύων άξια πράξασα· Διάλυσον το χρέος, ως καγώ τους πλοκάμους· αγάπησον φιλούσαν, την δικαίως μισουμένην, και πλησίον τελωνών σε κηρύξω, Ευεργέτα φιλάνθρωπε.
Στίχ. Αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος· αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω και κιθάρα.
Το πολυτίμητον μύρον, η Πόρνη έμιξε μετά δακρύων, και εξέχεεν εις τους αχράντους πόδας σου, καταφιλούσα· εκείνην ευθύς εδικαίωσας, ημίν δε συγχώρησιν δώρησαι, ο παθών υπέρ ημών, και σώσον ημάς.
Στίχ. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω και χορώ· αινείτε αυτόν εν χορδαίς και οργάνω.
Ότε η αμαρτωλός, προσέφερε το μύρον, τότε ο μαθητής, συνεφώνει τοις παρανόμοις· η μεν έχαιρε κενούσα το πολύτιμον, ο δε έσπευδε πωλήσαι τον ατίμητον· αύτη τον Δεσπότην επεγίνωσκεν, ούτος του Δεσπότου εχωρίζετο· αύτη ηλευθερούτο, και ο Ιούδας δούλος εγεγόνει του εχθρού· δεινόν η ραθυμία! μεγάλη η μετάνοια! ην μοι δώρησαι Σωτήρ, ο παθών υπέρ ημών, και σώσον ημάς.
Στίχ. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις· αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον.
Ω της Ιούδα αθλιότητος! εθεώρει την Πόρνην φιλούσαν τα ίχνη, και εσκέπτετο δόλω, της προδοσίας το φίλημα· εκείνη τους πλοκάμους διέλυσε, και ούτος τω θυμώ εδεσμείτο, φέρων αντί μύρου, την δυσώδη κακίαν· φθόνος γαρ ουκ οίδε, προτιμάν το συμφέρον. Ω της Ιούδα αθλιότητος! αφ' ης ρύσαι ο Θεός τας ψυχάς ημών.
