Listen
She’s a girl from Amorgos, ribbon, o my ribbon!
she wants to go out to sea, braided, ribbon mine!
But how? She cannot go to sea, she cannot use an oar.
She pays three hundred florins down, the passage costs her that,
and then she gives three hundred more , to protect her honour.
No sooner had they sailed two miles beyond their anchorage,
the bosun made so bold he lay his hand upon the girl.
And she was overcome with shame and fell in a dead faint.
Whereon the bosun clearly thought she surely must be dead,
so seized her roughly by the hair and threw her overboard.
The current carried her away into Attaleia bay.
And then one Easter Sunday, a very special day,
the women of Attaleia town turned out to promenade.
They found the wretched girl afloat, held fast by maidenhair.
The women of Attaleia began to lament.
Oh what a figure for a festive dress, a waist to wear a belt,
oh what a finger spindle-thin, made for the finest pearl.
Translated by John Leatham
Μια κόρη από την Aμοργό
Μια κόρη από την Αμοργό, γατάνι, γατανάκι μου
να ταξι(δ)έψει θέλει, γατάνι μου πλεμένο.
Να ταξι(δ)έψει δε μπορεί, να λάμνει (δ)εν ηξεύρει.
Δίνει τρακόσια δυο φλουριά, ναύλο του κεφαλιού της
κι άλλα τρακόσια τέσσερα, να πάει με τη(ν) τιμή της.
Κι απίτις πολαργάρασι1 δυο μίλια του λιμνιώνα
επο(δ)ιαντράπη ο ναύκληρος κι απλώνει πα στη(ν) κόρη.
Κι η κόρη από την εντροπή ήπεσε λι(γ)ωμένη
κι ο ναύκληρος εθάρεψε πως ήτο ποθαμένη,
’πό τα μαλλάκια την αρπά και στο γιαλό τη ρίχτει,
το ρέμα την εξώριξε στο(ν) κόρφο της Αττάλειας.
Και μιά Λαμπρή, μια Κυριακή, μιαν ακριβήν ημέρα
ήβγαν οι Ατταλειώτισσες να παν να σουργιανίσου(ν).
Κ’ ήβραν τη(ν) κόρη κι ήπλεε στα βρυά περιπλεμένη,
τότε οι Ατταλειώτισσες εστήσαν μοιρολόι.
Για δε(ς) κορμί για καμουχά2 και μέση για ζωνάρι
για δες μασουροδάχτυλο3 για το μαργαριτάρι.
1πολαργάρασι: απομακρύνθηκαν
2καμουχάς: βαρύτιμο ύφασμα
3μασουροδάχτυλο: δάχτυλο λεπτό σαν τα μασούρια του αργαλειού
