Σαμαρίνα
ν-Eσείς, μωρέ, παιδιά κλεφτόπουλα,
παιδιά της Σαμαρίνας
μωρέ, παιδιά καημένα κι ας είστε λερωμένα.
Κι αν πάτε απάνω στα βουνά κατά τη Σαμαρίνα,
ντουφέκια να μη ρίξετε, τραγούδια να μην πείτε,
κι αν σας ρωτήσει η μάνα μου κι η δόλια η αδερφή μου,
μην πείτε πως σκοτώθηκα, πως είμαι σκοτωμένος,
μόν’ πείτε πως παντρεύτηκα, πως είμαι παντρεμένος,
πήρα την πλάκα πεθερά, τη μαύρη γης γυναίκα.
A heroic song from Epirus dating back to the revolution period in the 1820s. Samarina in the song is the dead hero's village. He begs his fellow-soldiers not to tell his family that he has been killed, as he wants to spare them all sorrow.
It is danced as syrtos in three and is in 2/4 time.
The song was recorded in a studio, in 1979.
