Δίστιχα για την ελιά
Τούτην ιδώ την αγριλιά ιγώ θα τη μπουλιάσου,
να κάνει τον καλό καρπό τσουβάλια να σουδιάσω.
Του ραβδιστή να τουν διχάς στου δέντρου π’ ανιβαίνει
σένα μαζεύει τουν καρπό κι με η καρδιά μου δένει.
Ιλιά μου χρυσοπράσινη μι τ’ ασημένια φύλλα
να φίλαγα του ραβδιστή στα μάτια κι στα φρύδια.
Δεν έχ’ ιλιά χουρίς ξιράδ’ κι λάδι δίχους κόπου
τσι άνθρουπο χουρίς ψιγάδ’ πάνω σ’ αυτόν τουν τόπου.
